اگر دقت می کردید چیزی فرو ریخت که تا صد فردای دیگر هم التیامی بر آن نخواهد بود، ساختاری که از امنیت روانی شهروندان در شعله های سوزان پلاسکو سوزانده شد،روانی که نژند و دلهایی که شکسته از پای صفحه جعبه جادو دست به دعا برداشتند برای زنده ماندن دوستان، آشنایان و همشهریان خود!
اگر هم اهل تهران نبود باز هم نگران هم وطنان خود بودند،آنها وقتی چاله های تهران هم یکی یکی زیر پای آدمها و کارگران را خالی می کرد، دلشان می لرزید.
قاب تلویزیون و شبکه های اجتماعی امروز درست که ارتباط را آسانتر کرده و هر صدا و تصویری در دهکده جهانی، در خانه همسایه شنیده و دیده می شود اما به همان میزان چون زنگ خطری، مدام لرزه و پس لرزه به جان مخاطبش می اندازد.
امروز در کشاکش حادثه ها، در بالا و پایین رفتن قیمت دلار یا صعود و نزول قدرت های منطقه ای و جهانی، وقتی تاریخ مصرف گذشتگان دیوانه، یاد دیوار برلین افتاده اند و هیزم کشان آتش نفاق و حماقت سرهای بی گناهان را بیخ تا بیخ با ادای مقدس ترین کلماتی که با روح و جان ما آمیخته، می برند. این رشته های عاطفه و انسانیت است که پاره می شود.
افسوس که هنوز خون ها بر زمین نریخته، به مدد همان ابزار مدرن، سبوعیت جلوی چشم ها رژه می رود و آدمی به صرافت می افتد که چرا و چگونه؟
ترس و نفرت دست به دست می دهند و زباله های فکری را از اعماق تو در توی گتوهای لهستان و تونل های رایش هزار ساله بیرون می کشند، راست های افراطی در اروپا به مدد همین رسانه ها، رای چشم ترسیدگان چشم آبی خود باهوش پندار را مصادره به مطلوب می کنند.
ندا در می دهند که ای شهروندان متمدن، شما در خطرید، هر چه ساختید به خاطر انسانیت و عطوفت فرو خواهد ریخت و گشایش هایی که کردید امروز درهای آتش و خون را بر شما گشوده شده است. برای نجات به ریسمان ما بیاویزید همان طناب آتشین که همسر ابولهب به دوش می کشد.
راه ها را تا جهنم از ترس جهنم، با سرعت به جلو می روند و در این سو، نفرت پراکنان، تفرقه افکنان بین شیعه و سنی، بی بصیرت و خالی از رحمانیت، چشم و گوش ها را در نهان به زبان همان خناسان غربی سپرده اند تا خاورمیانه جدید را نویدی دوباره دهند.
غایله سوریه فرسایشی شده که هر لحظه با ذبح انسانیت در پای ستون های باستانی، خاطره گلادیاتورهای رومی را زنده می کند، و این بار عصر انفجار ارتباطات شمشیری دولبه شده که لبه تیزش تمدن و فرهنگ دیرپای انسان مسلمان را هدف قرار داده است.
بزرگ سیاست نداران منطقه هم مشغول به عیش و نوش در میانه خون نه تدبیری به سر دارند و نه ندای صلح و وحدت ایران اسلامی را می شنوند.
بی همت هایی که تمام هنرشان کشتن زائران خانه خدا در بحبوحه حماقتشان بود و ریختن بمب بر سر مسلمانان یمن که جز حریت چیزی برایشان نمانده است.
حالا آدمی تا کی احساس ناامنی نکند، تا کجا از فرو ریختن سازه انسانیت نهراسد، ما پلاسکو را می سازیم، چاله ها را پر می کنیم، جوانان مدافع حرم را در کنار آتش نشانان فداکار به خاک می سپاریم، چون به فردایی بهتر ایمان داریم، چون هر جوانی که پر پر می شود جایش را ده جوان فداکار و انسان دوست خواهد گرفت، چون خداوند رحمان و رحیم است را باور داریم، اما آنانی که چنین تیشه به دست گرفته اند برای خراب کردن هر چه نیکی و مهربانی است به کجا خواهند رفت، در پشت دیوارها از بیت المقدس و کرانه باختری تا جنوب آمریکا یا سیم های خاردار اروپا به خود مشغول خواهند شد و شیوخ خوش خیال را برای پرداخت صورت حساب دیوارها دوباره به بانک ها روانه خواهند کرد؟!
