کیاست - متین فیروز آبادی - اواسط سال 95 بود که مردم کشور کره جنوبی به خیابان آمدند و نسبت به حمایت‌های غیر قانونی مالی خانم «پارک گئون های» رییس جمهور وقت کشورشان به یکی از نزدیکانش اعتراض کرده و خواستار برکناری وی شدند، موضوعی که در ابتدا قدری با مقاومت رییس جمهور کره جنوبی مواجه شد اما سرانجام منجر به استعفای وی و عذرخواهی از مردم شد و دادگاه قانون اساسی این کشور در آخرین روزهای سال گذشته رییس جمهور را به دلیل اتهام دست داشتن در فساد مالی و سیاسی به صورت دایم از پست ریاست جمهوری برکنار کرد و نخست وزیر این کشور با تشکیل دولت موقت در مسند قدرت قرار گرفت و 19 اردیبهشت ماه امسال انتخابات ریاست جمهوری این کشور برگزار خواهد شد.
این که رییس جمهوری دچار فساد شد و نزدیکانش ریشه اصلی این فساد بودند و دستگاه قضایی این کشور شجاعانه او را از مسند قدرت بدون هیچ مصلحت سنجی و تعارف برکنار کرد یک بخش موضوع است و اینکه مردم به این سطح از هشیاری و بیداری رسیدند که بدون تعصب‌های سیاسی یقه خانم پارک را گرفتند و حاضر نشدند ببینند شخصی که اهل رانت بازی و آلوده به فسادهای مالی است در راس امور اجرایی کشورشان باشد هم بخش دیگری از مساله است که لازم است هر دو بخش به ویژه بخش دوم ماجرا به خوبی مورد بررسی و نقد قرار بگیرد و در حقیقت به عنوان یک سرمشق به جامعه ارایه شود.
همانطور که در مقاله‌ای تحت عنوان «مردم را از سیاست فراری ندهیم» عنوان شد یکی از آفت‌های سیاست در کشور ما پدیده نامبارک سیاست زدگی است، موضوعی که عوام را به تعصبات بی‌جا از اشخاص و احزاب سوق داده و نخبگان را به گریز از سیاست واداشته است و در نهایت موجب رشد مشکلات عدیده در سیاست داخلی و خارجی کشور و رشد انتخاب‌های غلط در انتخابات‌ها شده است.
نکته دیگر اما تعصباتی است که باعث می‌شود مردم چشم بر حقایق بسته و علیرغم اینکه این تعصبات مستقیما به خودشان، زندگی فرزندانشان و نسل‌های بعدی آسیب‌های جدی وارد می‌کند با حداقل پذیرش حقایق با تمام توان از عملکرد اشخاص و جناح‌هایی که طرفدار آن هستند دفاع کرده و هیچ چیز هم نمی‌تواند به آنها حقایق را نشان دهند، تو گویی می‌خواهند برای بقای جناح خود یا شخصیت سیاسی محبوب خود دست به کامی‌کازی بزنند و خود را فدای وی کنند بدون اینکه گاهی حتی اطلاع دقیقی از مبانی فکری و گفتمانی آن شخص یا جناح داشته باشند و یا اینکه آن شخص یا آن جناح برای آنها کاری کرده باشد.
موضوع دیگر این است که مردم وقتی تعصب داشته باشند یا اینکه دچار عناد و لجاجت شوند و از روی لجبازی با یک شخص و جناح برای عدم موفقیت آن بدون در نظر گرفتن گفتمان‌ها و تفکرات و مبناها تلاش کنند در نهایت باز هم انتخابی اشتباه خواهند داشت و این انتخاب غلط وقتی با آن تعصب آمیخته شود موجب خواهد شد مردم مطالبات و خواسته‌های خود را نادیده گرفته و این موضوع که در حقیقت غفلت از فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر است موجب خواهد شد تا دولت‌ها رفته رفته کمتر تعهدی نسبت به قول‌های و وعده وعیدهای خود احساس کنند و شاهد اقتدارگرایی دولت‌ها در کشور خواهیم بود، پدیده‌ای که حتی پتانسیل تبدیل شدن به دیکتاتوری را هم دارد.
آنچه می‌خواهیم از این مطلب به آن برسیم لزوم تعیین ساز و کاری برای پاسخگو شدن دولت‌ها و متعهد شدن نسبت به وعده‌ها و قول‌هایشان است، موضوع مهمی که گام اول و مهم آن مطالبه‌گر شدن مردم به دور از تعصبات بی‌جا و بی‌فایده است، پس از اینکه مردم یاد گرفتند که حتی اگر نزدیکان آنها هم در مسند قدرت قرار گرفتند آنها را برای پاسخگویی و عملی کردن وعده‌ها و قول ها و برنامه‌هایی که معرفی کردند مورد سوال قرار دهند این موضوع می‌تواند در صحبت‌های کاندیداهای انتخاباتی در هر عرصه‌ای اثرگذار باشد و نهادهای تصمیم ساز و تصمیم گیرنده در این راستا به خاطر مطالبه‌گری مردم و رای درست دادن آنها قطعا ساز و کاری برای عملیاتی شدن پرسشگری در مقطع عمومی و تخصصی ذیل دستگاه‌های حاکمیتی طراحی خواهند کرد. اینگونه از یک عضو شورای شهر تا رییس دستگاه اجرایی کشور همه پاسخگویی را زمینه بقای خود در عرصه سیاست خواهند دانست و یکی از وظایف خود را به جای تخریب منتقدان پاسخگویی به آحاد جامعه اعم از حامیان و طرفداران و منتقدان می‌دانند و این فرآیند می‌تواند کشور را به رشد و تعالی در تمامی حوزه‌ها برساند.
رشد و تعالی کشور در گرو پاسخگویی تمام مدیران خرد و کلان کشور به نظام حاکمیتی و دستگاه‌های ناظر و تمام آحاد و اقشار مردم است، اگر کسی خوف پاسخگویی داشته باشد قطعا هوشمندانه و حساب شده وارد میدان خواهد شد و تمام تلاش خود را به کار می‌گیرد تا وعده‌های خود را عملی کند، به همین دلیل است که رهبر معظم انقلاب بر لزوم پاسخگو بودن مسوولان و نامزدهای انتخاباتی تاکید ویژه دارند.
