امروز: پنج شنبه 09 فروردين 1403 برابر با 28 مارس 2024

اخبار مهم روز
بازنشستگان زیر تیغ عدالت - سه شنبه, 10 بهمن 1402 03:08
اقتصاد ایران، پیش و پس از انقلاب - سه شنبه, 10 بهمن 1402 03:08
درباره مهاجرت معکوس - سه شنبه, 10 بهمن 1402 05:50
درباره رابطه ایران و آمریکا - دوشنبه, 02 آبان 1401 23:15
پیام
  • Failed loading XML...
  • Failed loading XML... Opening and ending tag mismatch: link line 1 and head Opening and ending tag mismatch: link line 1 and html EndTag: '
  • Failed loading XML...

صادرات به قطر؛ خفت یا فرصت؟!

  • شنبه, 20 خرداد 1396
  • نوشته شده توسط 

سینا ایرانپور انارکی- کارشناس ارشد مدیریت اجرایی و روزنامه‌نگار اقتصادی - مسخره است! بار دیگر یک اختلاف سیاسی میان کشورهای همسایه، ما را بر آن داشته است که لباس صادرکننده به تن کنیم. زیبا نیست اما چه کنم که واقعیت همیشه تلخ است! یاد اظهارنظر یکی از مدیران با سابقه صنعت کاشی و سرامیک افتادم که در دهه 80 مدعی بود آمریکا به ایران لطف کرده است و توجیهش این بود که اگر افغانستان و عراق با جنگ تخریب نشده بودند بسیاری از تولیدکنندگان ایرانی باید تعطیل می‌کردند. جنگ افغانستان و عراق برای ایران شاید یک ناامنی مرزی و تهدید سیاسی- امنیتی بود اما بسترساز تسهیل صادرات ایران به این دو کشور شد.

شکل‌گیری اختلافات روسیه و ترکیه در سال گذشته و قطع واردات روسیه از این کشور، بازرگانان ایرانی را به طمع انداخت که چه فرصت خوبی و باید کالای ایرانی جایگزین کالای ترک در بازار وسیع روسیه شود. دوستان روزنامه‌نگار و رسانه‌ای هم تا توانستند از فرصت‌های صادراتی برای بازار روسیه نوشتند اما غافل بودیم روسیه؛ عراق و افغانستان نیست که هر نوع کالایی را بر هر کیفیتی پذیرا باشد. مدام گفتند و نوشتند و آخر هم راه به‌جایی نبردند با آنکه روابط دیپلماتیک ایران و روسیه در بهترین دوران خود قرار داشت و پوتین نیز از روابط اقتصادی با ایران استقبال می‌کرد.

خاطرم هست بعدها یکی از فعالان اقتصادی روسیه در یک گفتگوی تلویزیونی اظهار داشت: رییس‌جمهور دستور داده است تا تراز تجاری روسیه و ایران بهبود یابد و بخش بزرگی از واردات را از ایران تامین کنیم اما در کمال تعجب رایزنان اقتصادی ایران و بازرگانان فقط در جلسات و مذاکرات شرکت کردند و هیچ‌گاه برنامه و راهکاری برای تامین نیازهای روسیه ارایه نکردند! این تاجر بلندپایه روسی به‌صراحت گفت: ما تمایل زیادی برای همکاری با ایران داشتیم و داریم اما ایرانی‌ها خیلی تلاشی برای حضور پایدار در روسیه نمی‌کنند و بیشتر یک نگاه سیاسی به این کشور دارند. به دیدگاه این فعال اقتصادی دقت کنید "حضور پایدار" این عبارت در تجارت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

رخداد بهار عربی نیز یکی دیگر از فرصت‌هایی بود که بازرگانان ایرانی را تحریک کرد برای صادرات به کشورهای عربی و آفریقایی دندان طمع تیز کنند اما باگذشت چند سال و باوجود تمام حمایت‌های سیاسی ایران از این کشورها همچنان کالای ایرانی سهم زیادی در کشورهایی که دچار بی‌ثباتی سیاسی و جنگ شدند، ندارد.

اکنون بار دیگر نام قطر فعالان اقتصادی و رسانه‌ها را به تکاپو انداخته است؛ به‌گونه‌ای که حتی خبرنگاران غیراقتصادی و فعالان سیاسی نیز دست‌به‌قلم شده‌اند و از فرصت‌های بازار قطر می‌نویسند و می‌گویند. خنده‌دار است که صادرات را یک پروژه تلقی می‌کنیم. صادرات پروژه نیست و بدون استراتژی و برنامه بلندمدت احمقانه به نظر می‌رسد. دقت کرده‌اید که ضعیفتر ها مانند کرکس منتظر می‌مانند که شیر یا حیوان درنده‌ای جانوری را شکار کند و آن‌ها از لاشه آن بهره‌مند شوند؟! داستان راهزنان را هم همگی شنیده‌ایم که در راه کمین می‌کردند که قافله‌ای بی سرو سامان یا بی تفنگدار از راه برسد و به آن حمله کنند. وقتی صحبت از فرصت‌های صادراتی می‌شود دقیقا شیوه ته مانده خواران و راهزنی در ذهنم تداعی می‌شود.

دوست عزیزی که نام خود را خبرنگار می‌گذاری و یا عنوان مشاور اقتصادی و برند را یدک می‌کشی نیازی به بررسی جمعیت و میزان واردات کشور قطر نیست؛ در سایت‌ها و نهادهای بازرگانی و اقتصادی ما این آمارها فراوان وجود دارد خودت را بیهوده خسته نکن. آنچه وجود ندارد استراتژی مشخص برای صادرات و رویکرد صادرات محوری کالای ایرانی است.

تا زمانی که تولیدکننده ایرانی با رویکردهای بین‌المللی و عرضه محصول برای بازارهای جهانی اقدام به طراحی محصول نکند و استانداردها و الگوهای مشتری مداری را به اجرا در نیاورد باید همیشه با شیوه "پسماند مصرفی" به صادرات بیاندیشد. ایران سال‌هاست با افغانستان، عراق، روسیه، چین، سوریه، عمان و پاکستان روابط دیپلماتیک بسیار خوبی دارد و تلاش کرده است رویکرد سیاسی خود را طی دو دهه گذشته با این کشورها تغییر ندهد اما هرگز در روابط اقتصادی و تجاری رویکرد ثابتی را دنبال نکرده است.

 ما بالاترین سطح روابط سیاسی و برادرانه را در عراق و افغانستان داریم اما کالای ایرانی چه سهمی از بازار این کشورها را در اختیار دارد؟! ایران باید حداقل در این دو کشور به‌عنوان یک واردکننده، رتبه نخست را داشته باشد اما بررسی که می‌کنید اتفاقا این ترکیه، چین، امارات و برخی کشورهای اروپایی هستند که جایگاه به‌مراتب بهتری برای صادرات به این دو کشور دارند.

قطر و سایر کشورها عربی دیروز و امروز به همسایگی ایران نیامده‌اند اما ما هرگز برای صادرات نه تنها به تمام دنیا بلکه حتی برای همسایگان خودمان نیز برنامه‌ریزی بلندمدت و هدفمند نداشته‌ایم و همچنان هم نداریم. روابط سیاسی ایران با اعراب هم که مدام در حال تغییر و تحول است و حتی به اندازه عراق و افغانستان نیز نمی‌توانیم روی قطر و سایر اعراب حساب سیاسی باز کنیم چه برسد به روابط اقتصادی.

خلاصه کلام؛ لطفا برند ایرانی را در بازار قطر دچار خفت نکنید. با رویکردهای "پسماند مصرفی" گونه فقط مدتی کوتاه پولی به جیب می‌زنیم اما در عوض برای همیشه حضور با ثبات در بازار این کشورها را برای خودمان به خطر می‌اندازیم. برای صادرات، کشورها و فرصت‌های فراوانی وجود دارند اما ابتدا ما باید تکلیفمان را برای حضور در بازارهای جهانی روشن کنیم و این نیازمند یک استراتژی مشخص و با ثبات است. پس لطفا این‌قدر از مزایای صادرات به فلان کشور ننویسید همه می‌دانیم مزیت‌های صادرات چیست؛ بی‌زحمت به‌جای فرصت‌طلبی هنگام جنگ و اختلافات سیاسی میان کشورها یک استراتژی صادراتی برای تولیدکنندگان ترسیم کنید.  

منتشر شده در اقتصادی
کد خبر: 1283

خبر خوان

آخرین اخبار

اخبار

  •  
    استفاده هر چه بیشتر از ظرفیت جوانان به
     
  •  
    دادخواهی عمومی مردم شاهرود از رییس جمهور
     
  •  
    استقبال از غرفه نفت سپاهان در نمایشگاه
     
  •  
    افتتاح مجموعه انبارهای سردار شهید سید
     
  •  
    دولت سیزدهم و تالاب هامون
     

به روايت تصوير

حالت های رنگی