بی شک رسانه های جمعی از ابزارهای آگاهی بخشی در جامعه به شمار رفته و نقش تعیین کننده ای را در تشکیل افکار عمومی جامعه به عهده دارند.
در حقیقت رسانه ها و به ویژه مطبوعات، خبرگزاری ها و پایگاه های خبری در صورتیکه وظیفه اطلاع رسانی و آگاهی بخشی حقیقی و بدون غرض خود را به مردم و به درستی انجام دهند، تبدیل به پایگاه های امن نخبگان و عموم مردم در جهت دهی به افکار عمومی جامعه خواهند شد، آنچه اساسا و ذاتا در اکثر نظریات رسانه و افکار عمومی بدان اشاره شده است.
از همین جهت است که بسیاری از صاحبان قدرت به اشکال مختلف سعی در تاسیس، مدیریت، مالکیت و... یکی از رسانه های فوق برآمده اند تا به وسیله آن افکار جامعه را مدیریت و هدایت نمایند.
با عبور از خوب یا بد بودن این موضوع، اگر رسانه های غیر وابسته - صرف نظر از اینکه دارای کدام گرایش فکری و سیاسی هستند- به دنبال مطالبات واقعی مردم بوده و مشکلات و معضلات اجتماعی را به خوبی برجسته نمایند، امکان ارایه راهکارهای عملیاتی برای رفع چالش های پیش روی در همه زمینه ها فراهم آمده و به طور قطع ثمره و سود آن افزایش رفاه عمومی مردم خواهد بود. شعاری که تمامی دولت مردان و مدیران به زعم خود، آن را فریاد می زنند!
پایگاه خبری تحلیلی احتساب، در طول چند سال گذشته با مطرح کردن مشکلات و دغدغه های مردم در قالب یادداشت، گزارش، مقاله و پرونده های ویژه اجتماعی، سعی نموده گوشه ای از مطالبات مردم شریف و عزیزمان را حداقل به گوش مدیران شهری و مسوولان رسانده و به ایشان یادآوری کند که محتوای رسانه ها صرفا محدود به گزارش عملکرد از فعالیت سازمان ها(در مفهوم عام)، آگهی های خبری و رپورتاژهای خوش رنگ و لعاب نمی شود.
خوشبختانه همکاران این رسانه، مزد تلاش های خود را اغلب با تهدید و ارعاب! از سوی کسانی که منافعشان به خطر افتاده گرفته اند و به نظر نویسنده بسیار ارزشمندتر از پول آگهی هایی بوده که سایر همکاران در رسانه های دیگر بابت آگهی های نیم صفحه و تمام صفحه آن سازمان ها و مدیریت های محترم دریافت داشته اند چرا که "آنچه می گذرد زمستان، و آنچه می ماند روسیاهی است!"
"این مطلب را از خروجی سایت بردارید، وگرنه برایتان بد می شود"، "فلان نویسنده تان را از محل شغلی اش پرت می کنیم بیرون"، "می گوییم اخراجش کنند"، "مطالب شما مغرضانه و کذب است"، "آقای مدیر از این مطلب خوششان نیامده، برایتان عواقب دارد" و جستجوهای مکرر مدیران عزیز و فهیممان! برای یافتن نویسنده های مطالب انتقادی مجموعه همکاران این رسانه، و پیغام و پسغام های فراوان از افراد و حتی همکاران محترم خبرنگار و روزنامه نگار جهت جلوگیری از تولید و نشر چنین مطالبی، همه و همه مزد زحمات همکاران ما در این مجموعه بوده است!!
جالب است یادآوری کنیم که برابر با ماده ٢٣ قانون مطبوعات"هر گاه در مطبوعات مطالبی مشتمل بر توهین یا افترا، یا خلاف واقع و یا انتقاد نسبت به شخص (اعم از حقیقی یا حقوقی) مشاهده شود، ذینفع حق دارد پاسخ آن را ظرف یک ماه کتبا برای همان نشریه بفرستد و نشریه مزبور موظف است آن گونه توضیحات و پاسخ ها را در یکی از دو‌شماره‌ای که پس از وصول پاسخ منتشر می‌شود، در همان صفحه و ستون و یا همان حروف که اصل مطلب منتشر شده است، مجانی به چاپ برساند، به شرط آنکه جواب از دو برابر اصل تجاوز نکند و متضمن توهین و افترا به کسی نباشد".
در طول این مدت آنچه به دفتر این پایگاه خبری و نشریات تحت پوشش رسید، بیشتر تهدید برای مسکوت نمودن موضوعات بود تا جوابیه های رسمی! و آنچه مسلم است احتمالا مدیران مخاطب، با انجام چنین رفتاری بیشتر بر درستی مطالب منتشر شده صحه گذاشته و آن را تایید می نموده اند، تا اینکه جوابیه ای برای آن ارسال کنند!!
و اما بعد؛ چندی پیش یکی از همکاران رسانه ای، پیرامون تغییرات پیش روی و ضرورت مراقبت و محافظت از اعتماد و رای مردم در انجام تحولات در مجموعه مدیریت شهری اصفهان و پرهیز از افراط و تفریط و تسامل و تسامح در این امر، صحبتی با یکی از منتخبان پنجمین دوره شورای اسلامی شهر اصفهان داشت.
آن عضو منتخب که انصافا از اعضای باتجربه در شورای پنجم به شمار می رود پاسخی با این مضمون ارایه داده بود که: "چند سال دست دیگران بود و هر کار خواستند کردند، چهار سال هم دست ما!".
اگر چه نویسنده به هیچ عنوان قصد جهت دهی به نظرات منتخبان محترم مردم را نداشته و حق انتخاب و اعمال سیاست در فرایندهای پیش روی را از حقوق مسلم ایشان به شمار می آورد اما برای جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته و امانتی که بر دوش قلم خویش احساس می کند، ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد.
عزیزان محترم شورا! وقتی جمع کثیری از مردم با امید به تغییر چه در سطح کلان و چه در سطح خرد کشور، به کاندیدا(ها)یی رای می دهند، انتظار دارند آنچه در آینده رخ می دهد متفاوت تر از چیزی باشد که در حال و گذشته برایشان رقم خورده است. مطمئنا ناکام ماندن مردم در آینده نه تنها فرصت امید و شور و نشاط انتخاباتی را از مردم سلب خواهد کرد،که خیانتی غیرقابل بخشش است، ضمن آنکه این فرصت را برای افراد ابن الوقت فراهم آورده تا در انتخابات آتی، ضعف های موجود را چماقی بر سر مردم نمایند و به ایشان بگویند که "دیدید شعارهایی که داده شد همه نقش بر آب بود، و مدینه فاضله ای که از آن یاد می شد، نه تنها محقق نشد که به مدینه نازله بدل گشت". نتیجه چنین اتفاقی کنار گذاشتن افراد متخصص توسط مردم و جایگزینی کسانی است که با رفتارهای عوام گرایانه و عوام فریبانه قرابت بیشتری دارند تا دانش، تخصص و تعهد!
البته شاید بسیاری از کسانی که در این زمینه – در گذشته، حال یا در آینده – مورد وثوق مردم واقع شده و می شوند از تعهد لازم و کافی برای انجام برخی مسوولیت ها برخوردار باشند، اما تجربه نشان داده که فقدان تخصص و دانش مورد نیاز، زخم عمیقی بر پیکره مدیریت شهر ایجاد خواهد کرد که اثرات آن چندین سال بعد متوجه شهر و مردم آن خواهد شد.
در باب اولويت تخصص يا تعهد، نکته ای ظريف وجود دارد که شهيد چمران در اوايل انقلاب به آن اشاره داشته است. جمله زيباي دکتر چمران در پاسخ به اين سوال که تخصص بهتر است يا تعهد را ميتوان شاهد عینی این موضوع بیان کرد.
از شهيد بزرگوار دکتر مصطفی چمران پرسيدند تعهد بهتر است يا تخصص؟ وي پاسخ داد: "ميگويند تقوا از تخصص لازمتر است، آن را ميپذيرم. اما ميگويم آن کس که تخصص ندارد و کاري را ميپذيرد، بيتقواست".
شهيد چمران معتقد بوده که اگر کسي عهدهدار مقام و مسندي ميشود، تخصص لازم براي مديريت در آن مسند را نداشته باشد، در واقع تعهد هم ندارد. زيرا انسان متعهد، هيچگاه به خودش اجازه نميدهد کاري را قبول کند که از علم و توانش خارج است!
حال این سوال مطرح می شود که اعضای محترم شورای اسلامی شهر، شهرداران، معاونان شهرداری، مدیران و... در ادوار گذشته در چه درجه ای از معیار شهید چمران قرار می گیرند؟ کدامیک صرفا دارای تخصص، کدامیک تعهد و کدامیک هر دو بوده اند؟ آیا خدای ناکرده کسی بوده که از هر دوی این شاخص ها بی بهره باشد؟!
مطمئنا مدیران صاحب خرد و متخصص بسیاری در این مجموعه حاکم بوده اند که با داشتن تعهد کافی زمینه رشد و پیشرفت شهر را فراهم نموده اند، چرا که آنچه در طول این دوران مشاهده شده، مجموعه ای اقدامات عمرانی، فرهنگی و خدماتی بوده که در اغلب موارد رضایت شهروندان و حتی سایر هموطنان کشورمان در زمان مسافرت به شهر عزیزمان اصفهان را به دنبال داشته است.
اما علت به وجود آمدن مشکلات، تضاد، رکود و موازی کاری و آزمون و خطاهای برخی حوزه های مدیریت شهری اصفهان چیست؟
به نظر نویسنده، علت مشکلاتی که اکنون با وجود رکود ساخت و ساز و کاهش درآمدهای شهرداری بیش از پیش به چشم می خورد، ریشه در انتخاب میان تخصص و تعهد دارد.
به طور مثال وقتی در سال های قبل کسی بر مسند روابط عمومی شهرداری اصفهان می نشیند که به جای دانش و تخصص روابط عمومی، تجربه های دانشجویی در برنامه های معاونت فرهنگی بسیج دانشگاه صنعتی اصفهان آن هم با تحصیلات مهندسی را دارد، چگونه می توان نتیجه ای غیر از آنچه اکنون در شهر اتفاق می افتد را انتظار داشت؟!
به نظر شما چه کسی مسوول وضعیت موجود شهر اصفهان است؟ کسی که چنین فردی را بر این مسند نشانده و او را منصوب کرده، یا شخص وی که این مسوولیت را قبول کرده است؟!
البته شاید این فرد در طول دوران تصدی خویش توانسته باشد تخصص لازم را برای انجام امور فراهم نموده باشد که جای بسی تقدیر است. اما به واقع چه کسی پاسخگوی زمان و هزینه ای خواهد بود که این مدیر صرف کسب تجربه در شغل جدید خود نموده است؟
می دانید نکته دردناک این واقعیت کجاست؟ آنجا که این مسیر اشتباه تداوم می یابد تا جایی که پس از آن شخصی دیگر بر این مسند می نشیند که البته ضعیف تر از نفر قبلی است و تجربه ای اندک در صدا و سیما دارد و این روند آنچنان ادامه می یابد که وضعیت روابط عمومی شهرداری اصفهان، آنچه می شود که اکنون می بینید! فردی که نه تخصص و دانش لازم و کافی برای احراز چنین مسوولیتی را دارد و نه تعهد عملی به این امر!
نتیجه آن تصمیمی که دکتر سقائیان نژاد، شهردار پیشین اصفهان 14 سال پیش صرفا به خاطر هم قطار، هم خط، هیاتی بودن و استنباط تعهد از یک فرد در شهرداری اصفهان گرفت، اکنون تولد مدیری در مجموعه روابط عمومی شهرداری شد که در برخی روزها شمار عکس و اخبار رسانه ای شخص وی از خود شهردار فعلی بیشتر بوده است. چیزی که پیش از آن هرگز اتفاق نیفتاده بود!!
اگر کمی فراتر نگاه کنیم، آیا سقائیان نژاد، وقتی برای اولین بار پیشنهاد تصدی منصب شهرداری را دریافت کرد، به تخصص لازم و ضروری در این زمینه و چالش های پیش روی سوار شدن بر این اسب چموش هم فکر کرد؟!
تجربه موفق جناب دکتر در شهر قم، گوارای وجود استان همجوارمان، اما مردم نجیب اصفهان تا چند سال دیگر باید هزینه های این انتخاب توسط شورای محترم وقت و انتصاب های بعدی که در طول بیش از یک دهه مدیریت مستمر ایشان اتفاق افتاد را بدهند؟ کسانی که به واسطه نزدیکی به شهردار وقت، خدمت به مردم را سکویی برای پرتاب خود به پارلمان شهر کردند.
به راستی مولود انتخاب شهردار پیشین اصفهان در حال حاضر چیست یا کیست؟!
ذکر چنین مثالی فقط از این باب بود که منتخبان محترم مردم در شورای پنجم متوجه این موضوع باشند که شاید تاثیر تصمیمی که امروز اتخاذ می نمایند، تا سالهای متمادی گریبانگیر شهر و مردم آن باشد. نکته ای که نباید از آن غافل ماند.
این مثال را می توان به تمامی مدیریت و شوراهای سراسر کشور و به ویژه کلان شهرها نیز تعمیم داد و به ایشان گوشزد نمود که بیشتر مراقب تصمیماتی که اکنون می گیرند، باشند، چرا که مطمئنا اعضای محترم شورا و مدیران شهری در درجه اول به عنوان شهروندان یک شهر، از تصمیمات صحیح یا ناصوابی که اتخاذ می نمایند، متاثر خواهند شد.
البته از این قبیل مثال ها کم و بیش در مجموعه مدیریت شهری اصفهان به چشم می خورد. به طور مثال انتصاب فردی به عنوان معاون اداری مالی شهرداری اصفهان که بنا به گفته شاهدان عینی تا آن زمان هیچ سابقه رسمی دولتی نداشت و از بدو ورود با سپر قرار دادن "ایمان، تقوا، عمل صالح!" بسیاری از مدیران و کارشناسانی که نظری بر خلاف نظر وی داشتند را تاراند و پس از آن به عنوان معاون برنامه ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات شهرداری منصوب شد.
بنابر آنچه از گوشه و کنار شهر به گوش می رسد، وضعیت تاسف بار برخی سازمان ها و مدیریت های تحت پوشش این معاون محترم- که با وجود برکناری دوساله- هر روز حادتر می شود، ثمره انتصاب و حمایت بی قید و شرط سیدمرتضی سقائیان نژاد از یک مدیر است.
حمایتی که حتی در زمانی که تخلف مربوط به فرزند ایشان در سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اصفهان -که به عنوان سرباز وظیفه در این سازمان امریه شده اما در مجموعه ای دیگر مشغول به کار بود و معلوم نشد حقوق دريافت مي نمود يا نه،- برملا گردید، جناب شهردار به جای برخورد با خاطی، رفتاری نشان داد که حبیب الله مرادیان، مدیر سابق اداره حراست شهرداری اصفهان در تاریخ 20/8/1385 مجبور به استعفا و معاون وی برکنار شد.
اینچنین بود که مدیرانی در مجموعه شهری اصفهان متولد شدند که در اینجا مجال پرداختن به آن نیست و به امید خدا در آینده این رسانه بیشتر به ایشان خواهد پرداخت. به نظر می رسد در این باره با اندکی جستجو مصداق های بسیاری توان یافت!
نکته قابل توجه در این زمینه آن است که این اتفاق در حالی رخ داده بود که به نقل از پایگاه خبری آفتاب مورخ 28 فروردین1386، علیرضا دانش‌فر، دادیار محترم شعبه دوم دادسرای نظامی استان اصفهان، در حالی که پیش از آن «در پاسخ کتبی مورخ 5/12/85 خود به نامه مسوول سابق اداره حراست شهرداری اصفهان که با سربرگ سازمان قضایی نیروهای مسلح اصفهان و امضاء و مهر رسمی شعبه دوم دادسرای نظامی این استان نگاشته شده بود، به صراحت از "عکس‌العمل‌های صورت پذیرفته در مقابل گزارشات به حق" وی و "برخوردهای ناشایست و نامطلوب با پرسنل حراست شهرداری"ابراز "تاسف و نگرانی" کرده و در ادامه تاکید نموده که با توجه به "بررسی‌های دقیق و کارشناسانه"این "دادسرا"بر ایشان "اثبات"گردیده که سرباز وظیفه "محسن گلستان‌نژاد" فرزند معاون مالی اداری شهرداری اصفهان با "جعل اسناد و مدارک دولتی و نظامی"توسط برخی از "مدیران ارشد سازمان آتش نشانی و شهرداری اصفهان" سعی در "کتمان حقایق و سرپوش گزاردن بر تخلفات"خود داشته است»، خطاب به دادستان نظامی استان می نویسد: «مرقومه فوق (5/12/85 اینجانب) نظر شخصی بنده بوده و صحت مدعی متن خود نامه و عدم درج شماره رسمی آن است.
وی این مطلب را با تاکید بر اینکه نامه قبلی بر اساس اصرار مدیرمستعفی حراست شهرداری نگاشته شده و نتیجه نهایی منوط به روند رسیدگی پرونده و انجام تحقیقات و صدور قطعی رای رسمی خواهد بود بیان نموده بود که البته نتیجه نهایی پرونده به غیر از تغییر مدیر و معاون حراست شهرداری، برای افکار عمومی به طور کامل شفاف و عیان نگردید!!
در اینجا یادآور می شود اینکه پدر بزرگوار ایشان به عنوان یک معاون ارشد از این اتفاقات در مجموعه شهرداری مطلع بوده یا خیر، بحثی است که از هر جهت که بدان نگریسته شود، "عذر بدتر از گناه" خواهد بود و از طرف دیگر اگر یک فرد عادی در این شهر مرتکب این عمل می شد، برخوردی که با وی می شد چگونه بود و آیا عجالتا افراد عادی مجال چنین اعمالی را دارند یا نه؟!
در طرح کلی این بحث، مثال هایی از این دست فراوان است که به عنوان نمونه مطرح شده، و تحقیق، تامل و نتیجه گیری آن به منتخبان محترم و مردم عزیز، شریف و شهید پرورمان واگذار می شود.
بر اساس آنچه تاکنون ذکر شد و پیشنهاداتی که جهت انجام تغییرات در مجموعه مدیریت شهری اصفهان بیان گردیده، به نظر می رسد تغییر یا کنار گذاشتن افرادی چون: عبدالمجید باباصفری، مشاور و مدیر دفتر حوزه شهردار(از مدیران قبلی گلستان نژاد)، نوید زندی، مسوول دفتر حوزه شهردار(مسوول دفتر جمالی نژاد در معاونت هماهنگی امور مناطق)، ابوالقاسم گلستان نژاد، مشاور عالی شهردار(معاون پیشین شهرداری در حوزه های اداری- مالی و برنامه ریزی)، علیرضا صلواتی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری(فرزند نوراله صلواتی، عضو شورای شهر)، مهدی آذربایجانی، مدیر امور اداری و رفاه شهرداری، هادی نباتی نژاد، مدیر روابط عمومی شهرداری(برادر همسر اصغر آذربایجانی، عضو شورای شهر)، همایون یزدان پناه، مدیر مرکز کنترل ترافیک شهرداری (از مدیران قبلی گلستان نژاد)، مهدی عقیلی، مسوول دفتر رضا امینی(رییس شورای شهر) و... در دستور کار شورای پنجم قرار داشته باشد، ضمن آنکه گمانه زنی های انجام شده شانس ماندن مهدی جمالی نژاد، شهردار فعلی را نسبت به ماه قبل کم رنگ تر نشان می دهد که البته اگر شهردار جوان اصفهان بتواند با شورای پنجم به توافق برسد، مطمئنا انجام پاره یا بسیاری از تغییرات یاد شده در دستور کار شورای جدید خواهد بود.
به این مجموعه اضافه کنید مدیران و کارشناسانی که صرفا به واسطه آشنایی و نزدیکی با مدیران فوق در مجموعه شهرداری و شورای شهر اصفهان با هزینه مردم جا خوش نموده اند!
در این زمینه یکی از افراد مطلع در شورای جدید بیان داشته است؛ جوانی که خود را مشاور گردشگری شهردار(یا چنین سمت غیر رسمی) معرفی نموده و گفته می شود به امور بیمه ای نیز ارتباطی دارد، سعی دارد تا با استفاده از رابطه اش با برخی منتخبان جوان شورای پنجم، رای به ابقاء شهردار فعلی بگیرد.
اگر چنین صحبتی صحت داشته باشد، رفتار های این فرد نه تنها کفّه ترازو را به سمت ماندن جمالی نژاد سنگین نخواهد کرد که نشان می دهد وزن لابی گری و وزن کشی در مدیریت شهر اصفهان به جوانان، نوجوانان و در آینده به خردسالان رسیده و خواهد رسید!! در حالیکه"مشک آن است که خود ببوید"، برای ماندن یک مدیر بر سر کار نیز تنها کارنامه کاری وی کفایت می کند چرا که اگر دوباره انتخاب شود، نتیجه کفایت و تخصصش بوده و اگر انتخاب نشود، مطمئنا در جای دیگری مزد لیاقتش را خواهد گرفت.
در پایان بار دیگر از منتخبان محترم مردم در شورای جدید تقاضامندیم مبادا در انتخاب های آتی راه اشتباهی که گذشتگان پیمودند تکرار و نهادینه شود و خدای ناکرده به فرض محال کسانی که به جای تخصص، دانش لازم و کافی و تعهد خدمت به این مردم نجیبب، صرفا در امور انتخابات عزیزان همکاری نموده اند و در پی سهم خواهی مثلا از روابط عمومی یک شرکت صنعتی با کسب چند عنوان و تندیس از مجامعی که خود اسپانسرش بوده اند!، به رده های کلان مدیریت شهر زیبای اصفهان راه یابند.
چرا که چهار سال زمان زیادی نیست و دیر یا زود، فصل داوری مردم فرا خواهد رسید.
این سخن را با وام گیری از بیان ارزشمند شهيد دکتر مصطفی چمران درباره ارزش تخصص و بهره گیری از علم و دانش به پایان برده، با ذکر یک نکته که هدف این رسانه صرف نظر از سلایق سیاسی یا جناحی؛ روشنگری افکار عمومی، بیان حقیقت، آگاه سازی مخاطبان و همکاری و همفکری با مدیران شهری جهت استفاده از نیروهای متخصص و انتخاب های بجا خواهد بود.
امید داریم تا در آینده افق های روشن تری پیش روی مردم عزیز و فهیم شهرمان قرار گیرد. ان شاء الله
"اي خدا! من بايد از نظر علم از همه بهتر باشم مبادا دشمنان مرا از اين راه طعنه زنند".
