امروز: جمعه 10 فروردين 1403 برابر با 29 مارس 2024

اخبار مهم روز
بازنشستگان زیر تیغ عدالت - سه شنبه, 10 بهمن 1402 03:08
اقتصاد ایران، پیش و پس از انقلاب - سه شنبه, 10 بهمن 1402 03:08
درباره مهاجرت معکوس - سه شنبه, 10 بهمن 1402 05:50
درباره رابطه ایران و آمریکا - دوشنبه, 02 آبان 1401 23:15
پیام
  • Failed loading XML...
  • Failed loading XML... Opening and ending tag mismatch: link line 1 and head Opening and ending tag mismatch: link line 1 and html EndTag: '
  • Failed loading XML...

روابط عمومی و افکار عمومی در مساله محیط زیست

  • دوشنبه, 27 شهریور 1396
  • نوشته شده توسط 

کیاست - مهدی برزین- نزدیک های پاییز که می شود، نگرانی ها برای تشدید آلودگی هوا بیشتر می شود، نگرانی بی دلیلی هم نیست، به خصوص در کلان شهرها که سناریوی هشدار و در خانه ماندن هر ازگاهی تکرار می شود، روزهای بی هشدار هم چنگی به دل نمی زند.

اصفهان هم یکی از همین کلان شهرهاست، چند سالی است که مدیریت عالی استان در موارد مختلف و مناسبت های گوناگون، با یادآوری کاهش روزهای آلوده و افزایش روزهای سالم و در درجه بعدی هوای پاک، آن را موفقیتی عنوان می کند که در پایداری آن جای شک وجود دارد.

با خارج شدن "بنزین غیر استاندارد" از چرخه سوخت شهرهای بزرگ، مقداری از آلودگی این شهرها کاهش یافت، اما ظاهرا وظیفه در همین جا تمام شده است. کارگروه های مقابله با گرد و غبار شکل گرفت و در نهایت هنوز فرماندار نتوانسته از ریشه کنی صنایع منتشرکننده گرد و غبار خبر دهد.

از سوی دیگر ادامه فعالیت صنایع آلاینده در مجاورت شهر باعث شده این همزیستی نه چندان مسالمت آمیز و کشنده، صدای حتی خود اداره محیط زیست را درآورده و این سازمان هم با وضع جریمه تحت عنوان عوارض آلایندگی وظیفه خود را به همین جا ختم می کند!

حالا پس از چهار سال که دولت تدبیر و امید، شعار خود را دولت محیط زیستی نهاده بود، کسی بر صندلی ریاست سازمان حفاظت از محیط زیست تکه زده که سال ها وزیر کشاورزی بوده و انگار در این چند سال دچار تحولات عظیمی گشته است.

سخنان عیسی کلانتری و آینده تیره و تاری که او از وضعیت محیط زیست و اقلیم ایران ارایه می کند، آنچنان دهشت انگیز است که مو را به تن سیخ می کند، و انسان را به فکر می اندازد که اگر اوضاع اینقدر خراب است پس منتظر چه هستیم؟

 جانشین ابتکار در دولت دوازدهم یکبار توانست با مدیریت احیای دریاچه ارومیه، فاصله حرف و عمل خود را نشان دهد اما امروز او مسوول مستقیم حفاظت از چیزی است که بیشترش رفته و کمترش مانده است.

او کلید دار و محافظ گاوصندوقی از داشته های زیستی آدمیان برای ادامه حیات است در حالی که هر کسی در هر گوشه ای به دستبرد زدن از آن مشغول است.

کارخانجات آلاینده، صنایع کوچک و بزرگ و متوسط مثل طلاسازی ها، فولاد سازی های متوسط، پتروشیمی ها و تولیدکنندگان مواد شیمیایی و بهداشتی در کنار پساب ها و زه آب ها و شیرابه ها، آب و هوا و خاک را هدف قرار داده اند.

حالا در این میان اگر قرار است اقدامی انجام شود، کسی به یاری این سازمان بی دفاع بشتابد، یا این سازمان در مقام کنش یا واکنش وارد کشاکش های حقوقی یا عمومی- شهروندی بشود چه کسی به او کمک می کند؟ چه کسی مطلع می شود تا آن را رسانه ای کند؟

سازمانی که یکی از منابع اعمال قدرتش به جز قانون، افکار عمومی شهروندان به عنوان ذینفعان محیط زیست است، چگونه باید افکار عمومی را به همراه خود داشته باشد؟

برای مثال روابط عمومی این سازمان در اصفهان هنوز نتوانسته رابطه مثبتی با افکار عمومی شهر برقرار کند، بالا بودن حجم مشکلات زیست محیطی در این شهر و مطالبات بر زمین مانده از جمله حق آبه تالاب گاوخونی، خشکی زاینده رود، مواد سنگین ته نشین شده در تالاب گاوخونی، اتومبیل های دودزا، آلودگی های صنعتی و پسماندهای خطرناک بیمارستانی، باعث شده تا این روابط عمومی خود را در برابر انبوهی از پرسش ها ببیند و به خاطر نداشتن پاسخ مستدل خود را در لفافه ای از چند اقدام سطحی یا ماحصل گروه های اقدام مشترک، پنهان کند.

مدیر روابط عمومی اداره حفاظت از محیط زیست در استان اصفهان، شاید ناتوان از پاسخگویی و مسایل دیگر، سعی می کند تا تعداد نشست ها خبری مدیر کل این اداره کل یا دیگر مدیران و مسوولان را به یک یا دو رویداد در سال تقلیل دهد، البته سفرهای استانی روسای این سازمان جای خود را دارد که البته فرصت زیادی برای پرسش و پاسخ در آن لحاظ نمی شود.

نشست های خبری که بیشتر زمان به سخنرانی رییس می گذرد و سووالات بیشتر زینت المجلس است یا به موضوع کلیشه ای محدود می شود.

روابط عمومی این سازمان حداقل در اصفهان خود را بیشتر در مقام واکنش دیده تا کنش، توانایی ارتباط موثر با اقشار جامعه و گروه های مرجع را ندارد، وقتی در مورد دریاچه ارومیه می توان سرمایه اجتماعی و انسانی در سطح ملی را به کار گرفت، چرا اصفهان نمی تواند یک کمپین موفق راه اندازی کند؟

آقای قادریان باید پاسخگو باشد که آیا اصولا جلسات موثر و راهبرد مشخصی در ارتباط با نهادهای مدنی و تشکل های زیست محیطی توانسته برقرار کند؟ اگر برقرار کرده، خروجی را می تواند بازگو کند؟ بر روی نمودار بیاورد و مشخص در میدان عمل چه عملکردی در جهت افزایش فرهنگ حفاظت از محیط زیست داشته است؟

آیا این سازمان در پس پرده روابط عمومی خود، یک اتاق فکر هم دارد؟ کسانی که بتوانند با رصد اخبار و اطلاعات  از سراسر استان، راهبردهای مناسبی برای درگیر کردن عموم با آن، ارایه دهند.

چگونه می توان به عملکرد بهتر سازمان ها، دستگاه ها یا بخش عمومی و خصوصی در برابر محیط زیست امیدوار بود وقتی از سوی کسی یا رسانه ای تحت فشار نیستند.

این فشار را روابط عمومی با کمک همکاران رسانه ای و تشکل های غیر دولتی ایجاد می کنند، اینان هستند که می توانند افکار عمومی را حساس کنند و به صحنه بیاورند.

روابط عمومی باید بتواند با برقراری ارتباط متقابل با دیگر دستگاه ها، آنان را در موضع پاسخ گویی نسبت به عملکرد خود قرار دهد.

نمی توان اینگونه تنزه طلب و از پشت میزهای آنچنانی و بدون حضور در میدان حادثه، با روندی مقابله کرد که در حال بلعیدن همه چیزی است از چنگال یورش صدها لشگر جان به در برده است.

در حالی که شهرهای بزرگ و سابقا آلوده توانسته اند طرح های بزرگی را برای پایین آوردن شاخص های آلایندگی اجرا کنند هنوز این سازمان خود را درگیر خواهش و تمنا از صنایع آلاینده کرده است که عوارض خود را بپردازند یا کمتر شهر را بیالایند.

کم توجهی این روابط عمومی به شکل دادن حلقه همکاران دلسوز محیط زیست در میان مطبوعات، خبرگزاری ها و مردم نهادها و همه اقشار جامعه شهری و روستایی استان، وضعیتی نگران کننده در شهر به وجود آورده که دیگر کسی برایش مهم نیست چه بر سر اصفهان خواهد آمد، کسی در نظر نمی گیرد باران های اسیدی چه بر کاشی های فیروزه ای می آورد.

بیرون از اصفهان کمتر کسی می داند ریزگردها و نشستن آنها بر روی برف ها و یخچال های غرب استان، چگونه افزایش میزان جذب نور خورشید را بیشتر کرده و یخچال ها را نابود می کند.

تمرکزی بر روی فرونشست دشت ها و خالی شدن قنات ها از آب در شرق اصفهان، نایین و خورو بیابانک، به وجود نمی آید و سایه سکوت دسته جمعی، اصفهان در حال محاصره شدن با کویر است.

پس روابط عمومی کجای معادله است، چه کمپینی را می تواند راهبری یا هدایت کند. چگونه خواهد توانست در پایان دوره مسولیتش رو در روی دیگران از کارنامه ای سخن بگوید که تنها با ارفاق می توان آن را موفقیت نسبی خواند.

به هر حال واحد روابط عمومی در این سازمان کارش عکس گرفتن از نشست خبری یا حضور فلام مقام مسوول نیست بلکه  باید بتواند دوربینش را به سوی نابسامانیها بگیرد، افکار عمومی را با خود همراه کند و از توانایی جامعه برای اجرای طرح ها و کنش های واقعی استفاده کند.                                                                     

منتشر شده در اجتماعی
کد خبر: 1358

خبر خوان

آخرین اخبار

اخبار

  •  
    مدیر عامل شرکت نفت سپاهان و لحظه تحویل
     
  •  
    استفاده هر چه بیشتر از ظرفیت جوانان به
     
  •  
    دادخواهی عمومی مردم شاهرود از رییس جمهور
     
  •  
    استقبال از غرفه نفت سپاهان در نمایشگاه
     
  •  
    افتتاح مجموعه انبارهای سردار شهید سید
     

به روايت تصوير

حالت های رنگی