گفتم بهار کو؟
تابوتی در غروب نشانم دادند
بر شانه های مردان، در شیون زنان
ای مرگ، ای ناخدای پیر! بگذار بادبان بر افروزیم. دیر زمانی ست که نابهنگام آمدنت چون آتشی هولناک، می گدازد جانمان را. تک چراغی در باغ بی برگی مان سو سو میزند، نگذار این روشنایی به جهان پر فریاد سکوت بپیوندد.
برآنیم به پاسداشت چهلمین روز پرواز ابدی نابغه کوچک اخلاق و معرفت، فرزند دلبندمان((امیر رضا خان کیانی، نواده ناصرخان سلاله محمود خان انتظام الملک چهارلنگ کیان ارثی)) در روز پنجشنبه مورخ 1401/02/01 بر سر آرامگاه ابدی اش واقع در قطعه ۵۲ ((۱۰/۱ قدیم )) از ساعت ۱۷/۳۰ الی ۱۹ گرد هم آییم. حضور شما سروران گرامی تسلی بخش سایر بازماندگان خواهد بود ... .
از طرف خانواده های کیانی
چهارلنگ و هفت لنگ بختیاری
