دوچرخه؛ مرهمی بر جراحات عمیق کلانشهرها

باتوجه به هدف مندسازی یارانه ها در کشور استفاده ازدوچرخه را می توان راهکاری موثر برای مقابله وکنترل مشکلات حمل ونقل درون شهری دانست.

در زندگی امروزی که مشغله های فراوانی در آن نهفته است، ترافیک و شلوغی خیابان ها برخی اوقات صبر و تحمل هرشهروندی را پایین می آورد و خشم و عصبانیتش را بیشتر می کند. زندگی ماشینی و شهری باعث شده است که توجه به ورزش و فعالیت در بین انسان‌ها کم شود و چه بسا بسیاری از اشخاص از زندگی ماشینی امروزه خسته می‌شوند و شدیدا در معرض انواع آسیب‌های فردی و اجتماعی قرار می گیرند.

در زندگی شهر نشینی امروزی با رشد تکنولوژی، از فعالیت های عضلانی هر شهروندی کاسته و باعث شده است که توجه به ورزش و فعالیت دربین آنها کم شود و ماشین رفته رفته از خانه تا محیط کار، انجام کلیه کارهای جسمی شان را بر عهده بگیرد. اندکی تامل ما را به این نتیجه می رساند که جوامع به نوعی با ماشین و ابزار ماشینی رو به رو هستند و در معرض انواع آسیب های فردی و اجتماعی قرار دارند.

راه های زیادی برای مقابله با این بحران ها وجود دارد. روی آوردن به ورزش های همگانی، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی؛ تولید خودروهای مدرن با مصرف انرژی کم، توسعه فرهنگ استفاده از انرژی های پاک و... در افزایش تحرک و شادابی شهروندان موثر است.

از سوی دیگر، واکاوی بیشتر این مساله نشان می دهد که گسترش و افزایش استفاده از دوچرخه شاید بتواند هزینه های اضافی احداث خیابان و راهسازی را تاحدی کاهش دهد و این مقوله نیز تاثیر مستقیمی بر توانمندی شهرها خواهد گذاشت و عاملی جهت سرمایه گذاری در سایر قسمتهای شهر از جمله توجه به مبلمان و فضای سبز شهری خواهد بود.

با نگاهی گذرا به خیابان های شهر و شلوغی آن، در می یابیم که در ترددها سهم استفاده از دوچرخه درسفرهای درون شهری کمتر و درعین حال استفاده ازخودروهای تک سرنشین درخیابان های شهر بیشتر از قبل است.

 چه بسا فرهنگ سازی در این زمینه و ارایه آگاهی به شهروندان درخصوص سلامت روحی و روانی شان موجب گسترش سطح ارتقای این فرهنگ درمورد استفاده از این ابزار مفید است.

امروزه با صنعتی شدن جوامع و تردد زیاد خودروهای تک سرنشین درکلانشهرها میزان آلودگی هوا و ترافیک شدیدتر از قبل است. استفاده از دوچرخه و کاهش استفاده از وسایل نقلیه آلاینده به سلامت و آرامش شهروندان کمک زیادی می کند.

 برای کسب نشاط اجتماعی، دوچرخه مفیدترین ابزار است که میتوان از آن بهره برد. علاوه بر مزایای سلامتی روحی و روانی برای شهروندان به کم شدن حجم ترافیک و آلودگی هوا نیز کمک موثری می کند.

دوچرخه سواری با اسلوب آهسته؛ علاوه بر ورزش اعضای بدن؛ استرس های روزمره شهروندان را نیزکاهش داده و درحقیقت یکی از ورزش های بسیار مفید است.

از سوی دیگر استفاده صحیح و دایمی از این وسیله، باعث تسهیل در حمل و نقل و ترافیک شهرها شده و تنها وسیله نقلیه ای است که بدون داشتن آلودگی هوا و آلودگی صوتی می تواند ورزش مناسب و کم هزینه ای نیز به شمار آید.

مصوبه سال 1368 شورای عالی شهر سازی و معماری ایران مبنی بر طراحی مسیرهای مخصوص عبور دوچرخه در شهر های با جمعیت بیش از 50 هزار نفر، را می توان نمونه ای از توجه دولت به دوچرخه دانست. ایده شهر سالم، یکی دیگر از این کوشش‌ها به شمار می‌رود که از جانب شهرداری تهران در راه شناخت عوامل مساعد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به منظور اصلاح فرهنگ شهرنشینی در میان طیف‌های گوناگون جامعه صورت گرفته است.

مشکلات اصلی در طراحی و اجرای مسیرهای دوچرخه‌سواری در شهرهای ایران عبارتند از: نبود فضای کافی، تخصیص نامناسب فضا، وجود پارک‌ حاشیه‌ای و توزیع نامناسب کاربری‌ها. اما با توجه به اینکه در نقشه شهرهای جدید با علم به این معضلات طراحی می‌گردد می‌توان به راحتی مسیرهای دوچرخه را در شبکه شهر در نظر گرفت.

وجود خطوط مخصوص دوچرخه موجب اهمیت دادن به این وسیله حمل و نقل شده و ساکنین شهرها وقتی می بینند که به این وسیله بها داده می شود به این وسیله رو می آورند و موجبات تندرستی خود و سلامت جامعه و از همه مهمتر کاهش ترافیک و آلودگی شهرها می شود.

لازم به ذکر است که قرار دادن استاندارد برای ساخت دوچرخه و واردات آن مانند خودرو سبب بالا رفتن راندمان دوچرخه شده و مردم بیشتر به استفاده از دوچرخه ترغیب شده چرا که برخی دوچرخه های ساخت داخل و چینی ها راندمان خوبی نداشته و بیشتر دارای ظاهری فریبنده می باشد و در عمل با چند بار استفاده سریع خراب گشته یا به خوبی حرکت نکرده و سرعت متناسب را نداشته و سبب می شود فرد انرژی زیادی از دست بدهد چه بسا با یک دوچرخه خوب به راحتی می توان روزانه صدها کیلومتر در شهر راه پیموده بدون آنکه خسته شویم حتی باعث نشاط فرد هم شود. در ضمن ایجاد پارکینگ دوچرخه در ادارات و مکانهای عمومی در استفاده مردم نیز بی تاثیر نخواهد بود.