آري با تو سخن ميگويم احمد پنجشيري فرزند راستين احمد شاه مسعود. راستي احمد از تو چه پنهان گاهي اوقات تا پاسي از شب در خلوت تنهاييم با تو سخن مي گويم و با يگديگر درباره چگونگي برقراري صلح و دموكراسي در افغانستان باهم كلانجار مي رويم و شب هنگام كه در هياهوي گفتگوها دور از چشمان تو به خواب مي روم تازه انگار روياهايم به حقيقت پيوسته است و خوابت را مي بينم و مغموم و خجالت زده با چشماني اشكبار از سكوت پر فرياد فهيم دشتي برايت مي گويم اما تو آزاد وار و سترگ همچون پيشینيان راستينت، خاموشي را تقوي خود نمي داني و كاوه وار درفش آزادي را بسان فريدون بر گرزه گاو رنگ سر به دار كرده اي و آبادي به آبادي، ولايت به ولايت زنگ رهايي و آزادي را از چنگال جهل و جنون و ظلمت تاريخ به صدا در آورده اي!
راستي احمد عليرغم جوانيت چقدر عميق و زيركانه رفتار ميكني گويي چون نوح هزاران سال در ميان طوفان زيسته اي و چون كشتيباني دانا از تمامي مخاطرات دريا آرام و پرصلابت عبور مي كني. راستي احمد بين خودمان باشد نسبت به تو خيلي حسادت مي كنم و در تعجبم كه چگونه بازي هاي سياسي ابرقدرت هاي جهاني را به خوبي مي شناسي و آنها را مجاب به بازي در زمين خود كرده اي. البته اين روزها اخبار رشادت ها و جانفشاني هايت را سانسور كرده اند. بي بي سي و ساير بنگاه هاي خبر پراكني را كه خودت بهتر مي شناسي و مي داني كه فقط بايد گوش بدهي و تحليل خودت را داشته باشي.
اين روزها آرام آرام بطور نامحسوسي و در هياهو و لابلاي قضاياي چين و شكل گيري اتحاد دريايي استراليا و امريكا و بريتانيا در حال تثبيت حاكميت طالبان بر افغنستان هستند. اما تو خود نيك ميداني هميشه آنگونه كه آنها مي خواهند اتفاق نمي افتد و مديا و رسانه ها الزاما هميشه در خدمت آنها نخواهند بود و جنبش قدرتمند زنان و توده هاي به تنگ آمده از بحث هاي تهوع آور و نفرت انگيز بنيادگرايي و ناسيوناليسم افراطي سر به طغيان و شورش بر عليه حاكميت هاي متحجر نهاده و براي هميشه تيشه به ريشه استعمار جهاني در منطقه زده و بساط ظلم و جور آنها برخواهند چيد.
نمي دانم باز هم همدیگر را مي بينیم يا نه!؟ اما دوست داشتم قلبم را بشكافم و با تو دست به يك برون ريزي درست و حسابي بزنم به هرحال ميداني ديگر به زندگي اعتمادي نيست بايد لحظات را دريافت. اول بگويم كه وقتي بانگ به شعرخواني حافظ و مولانا بر مي داري از خود بيخود ميشوم، بين خودمان باشد براي لحظاتي شور انقلابي مي گيرم و هواي پنجشير و پنجشيري ها به سرم ميزند. بگذار لخت و عريان با تو سخن بگويم؛ من اهل عوام فريبي و رفتارهاي پوپوليستي نيستم تو هم كه اصلا نيستي اما دوست دارم به مانند تمامي مبارزان راه آزادي بر زمين بنشيني و با همرزمان خود از منظر ببينده خارجي در موضع برابر باشي. راستي احمد نمي توانم نگويم وقتي پكول بر سر مي گذاري شبيه يك چگواراي شرقي مي شوي اما صادقانه بگويم من با تو احساس همخوني و هم قبيله گي دارم و هرچند كه آزادي در درون مرزها، جغرافياي سياسي، نژادها و اقوام و مذاهب كوچك مي شود اما دست خودم نيست، كار دل است، خونم براي تو بيشتر مي جوشد. و ناگهان چقدر زود ساعت 8 صبح شد و با صداي زنگ ریيس اداره از خواب ميپرم. آه چه روياي شيريني احمد كاش دوباره خواب تو را ببينم.
