مساله اقتصاد که در برخی بلاد مدت زمانی است به علم مبدل و شارحان فراوانی در انتقال و ابراز آن دست به کارند و بدین ترتیب توانسته اند در خیلی از زمان ها ببرند اسب خویش را از آن تنگنا؛ در کشور ما بیشتر به مثابه بازیچه ای است تا یک واحد واقعی به منظور حصول نتایج!
چون تا کنون و به توان قوه آورده های نفتی دولت های حاکم به هر شکل که خواستند ریختند و از پاشش آن لذت بردند و نه علمی در افکندند و نه خواستار تحقق عملیاتی آن شدند و از این رهگذر ملت نیز راه ایشان را در پیش و "بی کاران بی حال" و در عین حال بی عار بیش از پیش فضای جامعه را اشغال و بر بی تدبیری دول از گونه راست های تلخ تا توانسته یاوه ها گفتند. فارغ از اینکه پول فلان حتما خرج بمان می شود نه غیر آن...!
در این میان دولت ها هم تا توانستند ملت را با آمار و ارقام کذایی و ساختگی بازی دادند و حامیان آنها نیز از سر بی عاری، غم بی کاری را شایعه خواندند و تا این زمان این است که اقتصادی غیر پویا گریبان کشور را گرفته و رها نمی کند. در این راستا یکی از مهمترین عوامل موفقیت حقیقی عدم ارایه آمار بی اساس است که رهبری معظم هم غم آن داشته و بر سالم بودنش تاکید وافر داشته اند.
اما متاسفانه بنا به شواهد آماری و دیدگاهی نسبت به آخرین سر شماری کشور تا این لحظه؛ تا تحقق کامل این مهم نیز شاید راه زیادی را بایست پیمود. باید پذیرفت که آمار و ارقام شکم گرسنه خلق را نه سیر می کند که حتی تنزل های بسیار و خطرآفرین را به بار می نشاند. حال اقتصادمان اصلا خوب نیست! چه کسی بود صدا کرد حسن...؟!
