شینا صاحب نام (روزنامه نگار)
پرده اول: خرید آرا
صبح روز چهارشنبه هفتم مهرماه تلفن عده‌‌ای از اعضای خانه مطبوعات زنگ می‌خورد و اسامی لیستی 10 نفره از طرف خانه مطبوعات برایشان خوانده می‌شود و تماس گیرنده درخواست می‌کند تنها به این افراد رای دهند! لیستی از افرادی که همه آنها در دوره‌های قبل جزء اعضای هیات مدیره بوده‌اند! در میان اسامی پیشنهاد شده شخص تماس گیرنده نام دو روابط عمومی، یک روزنامه‌دار، یک عکاس خبری و دو مدیرمسوول، مدیر یک سرپرستی و تنها یک خبرنگار باسابقه به چشم می‌خورد.
پرده دوم: تدبیری که از دست رفت!
ساعت 4 بعدازظهر در مجتمع صائب تعداد زیادی از خبرنگاران در قالب جمعی پرشور و البته نادر و بی‌سابقه! دور هم جمع شدند تا خانه مطبوعاتی نو بسازند! هرچند تعداد بسیاری از آنها بازهم مثل همیشه حضور نداشتند و تعدادی از کاندیداهایی که واقعا دارای مشغله‌های بسیاری هستند! دیر به صحنه انتخابات وارد شدند اما به هر حال آمدند و دسته‌ای هم به واقع آمده بودند تا خانه‌ای منتقد، قدرتمند و توانمند بسازند! اما هیهات و دریغ از آنکه عده بسیاری از خبرنگاران درگیرودار روزمرگی‌ها و بی‌احترامی‌های همیشگی ذوب شده‌اند و دیگر حتی برای خود هم ارزشی قایل نیستند چرا که این دسته که تعداد آنها هم کم نیست بازهم آمده بودند تا تنها آمده و همچون همیشه فقط حضور فیزیکی داشته باشند!، فارغ از محتوای حضور! و ذره‌ای قدرت تحلیل و قطره‌ای تدبیر در رای دادن آنها دیده نشد! صنفی که سرشار از مشکلات شغلی‌اند اما سالهاست از مطرح شدن حقوق‌شان در جلسات رسمی عاجزند! سالهاست که در تصمیم‌گیری‌ها دیده نشده‌اند و همواره خواسته‌هایشان نادیده گرفته شده است! بی‌احترامی‌ها و توهین‌های آشکار و پنهانی که در سالهای اخیر به خبرنگاران شده نه تنها درد آور بلکه مرگ‌آور است! بیگاری کشیدن از آنها در برخی رسانه‌ها و صدقه دادن ادارات و مسوولین نقل محفل جمع‌ها شده و هیچ فریادرسی هم برای آنان نیست. اما دریغ و افسوس کمتر خبرنگاری قدرت درک توهین‌های صریح و آشکار یا در لفافه بسیاری از مدیران رسانه‌ها و البته مسوولین شهر را دارد. مسوولینی که از پایین آمدن جسم و روح و احترام خبرنگاران بالا می‌روند!
پرده سوم: انتقاد یا پیشنهاد ممنوع!
در هر جلسه و همایش و برنامه‌ای در گذشته و امروز هیچ کس حتی حق صحبت از خانه مطبوعات را نداشت و به محض کوچکترین انتقادی رگ گردن آقایان هیات مدیره بالا می‌زد که مگر خانه مطبوعات چه می‌توانست بکند که نکرده است؟! به واقع هیچ کدام از اعضا و هیات مدیره‌های قبلی ظرفیت نقد، انتقاد و پیشنهاد و حتی حوصله پی‌گیری حقوق اعضاعش را نداشتند و همواره چه حضوری و چه تلفنی قول پی‌گیری مطالبات و دردهای صنفی خبرنگاران را می‌دادند و هیچ وقت جلسات خصوصی با حضور خبرنگاران برگزار نشد که فقط به بحث و موشکافی در مشکلات آنها بپردازد و تنها در سال چندبار در جشنها یا افطاری و مراسمات مختلف اعضای خانه همدیگر را می‌دیدند که آنهم مجالی برای واکاوی دردها و مسایل خبرنگاران نبود.
پرده چهارم: نمایندگانی کمرنگ و بی‌فروغ!
از آرای بیرون آمده از صندوق رای، 6 تا 7 نفر انتخاب شده‌ها جزء لیست پیشنهادی تماس صبح روز چهارشنبه خانه مطبوعات بودند که خوشبختانه! انتخاب شدند و خواسته خانه مطبوعات از انتخابات این دوره برآورده شد! از میان افراد برگزیده، مدیر مسوولان 2 هفته نامه بی‌فروغ که یکی از آنها هم البته جزء کارمندان روابط عمومی یکی از ادارات است به چشم می‌خورد. در میان نمایندگان خبرنگاران هم تنها نام 2 خبرنگار به چشم می‌خورد که یکی از آنها هم، سن و سال چندانی ندارد! و دیگر سکان دار جایگاه نماینده خبرنگاران اگرچه سابقه‌ای طولانی در روزنامه داری دارد اما به واقع روزنامه نگار نیست بلکه بیشتر می‌تواند نماینده مدیرمسوولان و سردبیران باشد چرا که خبرنگار و روزنامه‌نگار درد خبرنگاری را می‌داند.
پرده پنجم: نمایندگانی که مطالبات واقعی خبرنگاران را نمی‌دانند!
با دیدن اوضاع و نتایج آرا این دوره دسته‌ای از خبرنگاران بازهم ناامید از پی‌گیری حقوق از دست رفته و مطالبات خود شدند و تصمیم ترک خانه را برای همیشه گرفتند! خانه‌ای که برای احقاق حقوق صنفی و رفاه حال اعضای خود و تغییر شرایط دردآورشان کاری نکند، بالطبع خانه نیست؛ بلکه جایی برای وقت گذرانی است. حال سوال خبرنگاران حرفه‌ای که عمرشان را در این شغل بی‌جیره و مواجب! گذرانده اند از اعضای انتخاب شده که در سالهای گذشته هم در خانه مطبوعات و هیات مدیره آن حضور داشتند این است که خروجی عملکرد چندین ساله شما چه بوده است؟ آیا تا به حال پای صحبت خبرنگاران نشسته‌اید؟ یا تنها در بازدیدهای نمادین و مراسمات آنها را دیده‌اید؟ آیا تنها برگزاری چند جشن و اردو و افطاری و ارسال پیامک‌های فرهنگی خواسته صنفی خبرنگاران است؟! خیر خواسته صنفی خبرنگاران احترام به شان و جایگاه خبرنگار و جدی گرفتن آن از طرف رسانه‌ها و مسوولین است. ایجاد عدالت بین خبرنگاران، تدوین برنامه جامع حقوق و دستمزد یکسان در تمام رسانه‌ها، جلوگیری از فعالیت سایت‌های غیرمجاز، تلاش برای مسکن و بیمه خبرنگاران، برنامه ریزی برای آموزش به روز با استفاده از بهترین اساتید کشوری و حتی جهانی، آموزش و اعطای تسهیلات برای آموزش زبان خارجی به خبرنگاران، گرفتن سهمیه در دانشگاههای معتبر کشور برای تحصیل خبرنگاران در مقاطع ارشد و دکترا، توجه به تفریح و استفاده آنها از امکانات رفاهی شهر و کشور، در اختیار گذاشتن تسهیلات بانکی برای بهتر شدن وضعیت معیشت آنها، ساماندهی بحث هدایا و از بین بردن احساس مالکیت رسانه‌ها از هدایای خبرنگاران و احقاق بسیاری از حقوق از دست رفته یا نادیده شده از تقاضاهای خبرنگاران است.
